இறைவனுக்கான உண்மையான பிரார்த்தனை என்னவாக இருக்க வேண்டும்?

இறைவனுக்கான உண்மையான பிரார்த்தனை என்பது வெறும் வார்த்தைகளின் திரளல்ல, அது மனதின் ஆழத்தில் இருந்து எழும் தூய உணர்வுகளின் வெளிப்பாடாக இருக்க வேண்டும். உண்மையான பிரார்த்தனை என்பது, நமது வாழ்க்கையின் வெளிப்புற தேவைகளுக்காக மட்டுமல்லாமல், நம்முள் உள்ள ஆன்மாவின் எழுச்சிக்காகவும் செய்யப்பட வேண்டியது. இது ஒரு பரிமாற்றம் அல்ல – “நான் இதை கொடுக்கிறேன், நீ இதை தர வேண்டும்” எனும் வர்த்தக நோக்கமுடையது அல்ல. உண்மையான பிரார்த்தனை என்பது முழுமையான சுரண்டாத அன்பும், ஒப்புதல் உணர்வும் கொண்ட உரையாடல்.

பிரார்த்தனையின் போது நாம் வெளிப்படுத்தும் உணர்வுகள் மிகவும் முக்கியமானவை. ஒரு மனிதன் இறைவனை நோக்கி பிரார்த்திக்கும்போது, அவர் விலகி நிற்கும் சக்தியை நோக்கி பேசுகிறவர் அல்ல; மாறாக, அந்த சக்தி தான் அவர் உள்ளத்தில் இருப்பதையே உணர்வது. உண்மையான பிரார்த்தனையில் வணக்கமும், பணிவும், உள்மன அழுத்தங்களையும், வெறுப்பையும் துறக்கின்ற திறமையும் இருக்க வேண்டும். உணர்வுகளின் பரிசுத்த நிலைதான் பிரார்த்தனையின் வலிமையாகும்.

பிரார்த்தனை என்பது பாசமான முறையில் இறைவனுடன் உரையாடும் ஒரு செயல். நாம் நண்பருடன் பேசும் போது ஏற்படும் திறந்த மன உணர்வும், நம்பிக்கையும், பிரார்த்தனையிலும் பிரதிபலிக்க வேண்டும். “நீ என்னை காப்பாற்று”, “நீ எனக்கு இது தர வேண்டும்” என்பதற்கும் மேலாக “நீ என் உள்ளத்தில் இரு” என்பது போலவே இருக்க வேண்டும். இறைவனை அன்புடன் நினைத்தால், அந்த அன்பு தான் நம் பிரார்த்தனையின் ஆழத்தை உருவாக்கும்.

உண்மையான பிரார்த்தனை என்பது நேர்மையுடனும் ஒளிவிலக்கின்ற மனப்பான்மையுடனும் செய்யப்பட வேண்டும். சில நேரங்களில் நாம் தேவைகளை சொல்கிறோம், ஆனால் நம் உள்ளம் அவ்வளவு தெளிவாக இருக்காது. உண்மையான பிரார்த்தனை என்றால், “நான் அறியவில்லை என்ன வேண்டும், நீ எனக்கு ஏற்றதையே கொடு” என்ற இறைசொலியின் பக்குவம். நமக்கே தெரியாமல், நமக்கு சிறந்ததை மட்டும் தரும் அந்த பரம சக்தியின் முன் முழுமையான ஒப்புதல் உணர்வுடன் நாம் நிற்கும் தருணம் தான் உண்மையான பிரார்த்தனை.

பிரார்த்தனையில் நாம் அடையும் உணர்வுபூர்வமான ஒழுக்கம் நம் செயலில் தெளிவாக தெரிகிறது. ஒரு உண்மையான பிரார்த்தனைக்குப் பிறகு, அந்த நபர் சுய நலத்திலிருந்து விலகி, பொதுநலத்தின் பக்கம் நகர்கிறார். அவனுடைய எண்ணங்கள் தூய்மையடைகின்றன, வார்த்தைகள் இனிமையாகின்றன, செயல்கள் கருணையுடனும் பொறுமையுடனும் நிறைகின்றன. இந்த மாற்றமே உண்மையான பிரார்த்தனையின் நெடுங்கால விளைவாகும்.

தினசரி வாழ்க்கையில் பிரார்த்தனை நமக்கு ஒரு நடுக்கோட்டையை அளிக்கிறது. சந்தேகங்கள் வந்தாலும், பிரார்த்தனை நம்மை நேர்மறையாக வைத்திருக்கிறது. ஒரு நல்ல நாள் வேண்டியும், ஒரு துன்பத்தை தாங்கவும் பிரார்த்தனை உதவுகிறது. ஆனால் அதற்கும் மேலாக, அந்த பிரார்த்தனை நமக்கு சமநிலையை தருகிறது. “நீ என்ன செய்கிறாயோ அது நன்மைக்காகத்தான்” என்ற நம்பிக்கையை வளர்க்கிறது. அதுதான் நமக்குள் இறை உணர்வை வளர்க்கும் முக்கிய மூலாதாரம்.

உண்மையான பிரார்த்தனை என்பது மந்திர ஜபங்களாக இருந்தால் நன்றிதான், ஆனால் அதற்கும் மேலாக மனமொட்டையும் உள்ளமொட்டையும் உள்ளடக்கியதாக இருக்க வேண்டும். ஒரே வார்த்தையை நூறு முறை கூறும் இடத்தில், ஒருமுறை உணர்வுபூர்வமாக கூறுவதால் அதிக பலன் உள்ளது. அந்த உணர்வின் ஆழம்தான், இறைவனுடன் நம்மை நேரடியாக இணைக்கும் பாலமாக செயல்படுகிறது.

ஒருவரின் பிரார்த்தனையில் அன்பு, பணிவு, நன்றி, மனமாறுதல் ஆகியவை கலந்து இருந்தால் அது ஒரு முழுமையான ஆன்மீகச் செயலாகும். “நான் தவறு செய்துள்ளேன், அதை உணர்கிறேன், என்னை மன்னித்து வழி காட்டும்” என்ற ஓர் அடக்கம் கூட, உயர்ந்த பிரார்த்தனையாக கருதப்படுகிறது. அந்த மன்னிப்புக் கோரல், அந்த ஒப்புதல் உணர்வு, நம்மை கிழிக்காமல் களைய செய்கிறது.

இறைவனிடம் நம் பிரார்த்தனையில் நன்றி கூறும் பகுதியை விட்டுவிடக்கூடாது. பெரும்பாலான பிரார்த்தனைகள் தேவைகள் மீது மட்டுமே கவனம் செலுத்துகின்றன. ஆனால் உண்மையான பிரார்த்தனை “நீ ஏற்கனவே எனக்குக் கொடுத்த அனைத்திற்கும் நன்றி” எனும் உணர்வுடன் தொடங்க வேண்டும். அந்த நன்றிக்கேற்ப பசியையும் ஆசையையும் குறைக்கும் திறன் ஏற்படுகிறது.

பிரார்த்தனை என்பது கால வரையறையுடன் இருக்க வேண்டியதல்ல. கடவுளை நினைக்கும் ஒவ்வொரு தருணமும் ஒரு பிரார்த்தனையாக இருக்கலாம். சமைக்கும் நேரம், பயணிக்கும் நேரம், உறங்கும் முன், வேலை செய்யும் இடத்தில் – நம் உள்ளத்திலே ஒரு சொற்சின்னம் போலவே அந்த இறை உணர்வு சுழற்சி செய்ய வேண்டும். அந்த நிலையில்தான், நாம் எப்போது வேண்டுமானாலும் இறைவனை அனுபவிக்கிறோம்.

சில நேரங்களில் பிரார்த்தனைகள் பதிலளிக்கப்படவில்லை போல தோன்றும். ஆனால் உண்மையில், நம் உள்ளம் தயாராகாத சூழ்நிலையில், பதில்கள் நேரத்தில் கிடைக்காமல் இருக்கலாம். இந்த நிலையை புரிந்துகொள்வது தான் ஆன்மீகப் பக்குவம். “நான் வேண்டியது அல்ல, நீ நினைத்ததைச் செய்” என்பதே ஒரு உண்மையான பிரார்த்தனையின் ஒழுக்கம்.

இவ்வாறு, இறைவனுக்கான உண்மையான பிரார்த்தனை என்பது பதில்கள் பெறுவதற்காக மட்டுமல்ல, நம்மை மாற்றும், உயர்த்தும், அமைதிக்குள் அழைத்துச் செல்லும் ஒரு ஆன்மிகப் பயணம். இந்த பயணத்தில் நாம் உரிமைபூர்வமாக அல்ல, பணிவுடனும் நம்பிக்கையுடனும் செல்ல வேண்டும். பிரார்த்தனையை மனதின் இருளை விலக்கும் ஒளியாக பார்க்க வேண்டும். அந்த ஒளியின் வழியே நம்மை நாமே காணும் தருணம் தான், இறைவனோடு நெருக்கமடையும் உண்மை தருணமாகும்.