ஆன்மிக வாழ்வின் அர்த்தம்: எங்கே துவங்கி எங்கே முடிகிறது?
ஆன்மிக வாழ்க்கை, "நான் யார்?" என்ற கேள்வியுடன் துவங்கி, "நான் பரமத்துவம் தான்" என்ற உணர்வுடன் முடிவடையும் ஒரு உளவுரு பயணம். இது சுயத்தை அறியும் முயற்சியாகத் தொடங்கும்; அன்பு, கருணை, தியானம், தவம், சேவை ஆகிய வழிகளில் பயணித்து, தனித்தன்மையை விட்டுவிட்டு உலகத்தோடு ஒன்றிப்பதற்கான நிலைக்குச் சென்று முடிகிறது. ஆரம்பத்தில் தேடல், இறுதியில் ஒளி, அமைதி, மற்றும் ஆனந்தம்.
ஆன்மிகம் என்பது மிகுந்த ஆழமும் பரந்த விஷயமும் கொண்ட ஒரு வாழ்வியல். இது மதத்தையும் கடந்து செல்கிறது; அது மனித உள்ளத்தின் தேடலையும் உள்முனைப்பையும் பற்றியது. ஆன்மிகம் என்பது உண்மையான “நான் யார்?” என்ற கேள்விக்கான தேடலின் வழியிலேயே துவங்குகிறது. ஒருவன் உலக வாழ்க்கையின் வட்டத்தில் சுழன்று பல சோர்வுகளை சந்திக்கிற போதே தான், ஆன்மீகத்தின் வாசலை நோக்கி திரும்புகிறான். உடல், உணவு, பணம், செல்வம், உறவுகள் ஆகிய அனைத்தும் தற்காலிகமானவை என உணரும்போது தான், ஆன்மீக வாழ்வு துவங்குகிறது.
ஆன்மிக வாழ்வின் தொடக்கம் பெரும்பாலும் ஒரு வியப்போடு தான் நிகழ்கிறது. ஒரு பெரிய துன்பம், ஒரு திடீர் இழப்பு, அல்லது ஒரு அகத்தின் அழைப்பு – இது போல ஏதாவது ஒரு நிகழ்வின் மூலம் மனிதன் தான் இந்த உடலல்ல, இந்த வாழ்க்கை மட்டும் அல்ல, இதற்கு மேல் ஏதாவது இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் பயணத்தைத் துவங்குகிறான். முதலில் மனக்கிளர்ச்சி, பிறகு ஆன்மீக புத்தி. அங்கேதான் பயணம் தொடங்குகிறது. அதை நாம் சடங்குகளாக, ஜெபங்களாக, நன்னெறி போக்காக பின்பற்றத் தொடங்குகிறோம்.
ஆன்மிக வாழ்வு என்பது முழுமையாக கையால் தொட்டுப் பார்க்க முடியாத ஒரு உளவியல் அனுபவம். அது ஒருவருக்கொருவர் மாறுபடும். ஒருவருக்கு ஜெபமே ஆன்மிகம்; இன்னொருவருக்கு தியானமே ஆன்மிகம்; ஒருவருக்கு சேவையே ஆன்மிகம். ஆன்மிக வாழ்க்கை ஒரே மாதிரியான பாதையில் செல்கிறது என்று கூற முடியாது. ஆனால், அதன் மைய நோக்கம் ஒரே ஒன்றுதான் – உள்ளுணர்வின் தெளிவு மற்றும் உயிரின் உன்னதம்.
இந்த ஆன்மிக வாழ்வு எப்போது ஆரம்பமாகிறது என்றால், நம் வாழ்வில் ஒரு முக்கியமான மாறுபாடும், சிந்தனையின் மாற்றமும் நிகழும் போது தான். ஒரு தவம், ஒரு நூல், ஒரு தரிசனம், ஒரு பெரிய அன்பு, ஒரு திடீர் விழிப்பு – இவை அனைத்தும் ஆன்மீகத்தின் கதவுகளைத் திறக்கக்கூடிய விசைகளாக இருக்கின்றன. அதன் பிறகு தான் மனிதன் அநேகமாக உலக வாதங்களை விலக்கி, இருளை உடைத்தும் ஒளியைக் காணும் முயற்சியில் குதிக்கிறான்.
ஆன்மிக வாழ்வின் மையக் கருத்து "ஏன் இந்த வாழ்க்கை?", "எந்த நோக்கத்திற்காக?", "என்னை உருவாக்கிய சக்தி என்ன?" போன்ற கேள்விகளில் பதிலை தேடுவதிலேயே உள்ளது. இதில் ஒரு உறுதியான பதிலை அல்ல, ஆனால் விழிப்புணர்ச்சியை பெறுகிறோம். இந்த விழிப்புணர்வே ஒரு மனிதனை மேலோங்க செய்யும். இந்த தேடலின் பயணத்தில் கடவுள், குரு, புனிதங்கள், தரிசனங்கள், தர்மங்கள் என அனைத்தும் இடைநிலைகளாக இருந்தாலும், அந்த இறுதி விளக்கம் நம்முள்ளேயே இருப்பதை உணர்தல் தான் ஆன்மிக வாழ்க்கையின் உயர்ந்த பரிணாமம்.
ஆன்மிகம் என்பது பாசத்திலிருந்து விடுதலை அல்ல, ஆனால் பாசத்தில் அகப்படாமல் இரக்கம், கருணை, சகிப்புத்தன்மை, மன்னிப்பு ஆகியவைகளை வளர்த்துக் கொள்ளும் பயிற்சி. ஒரு ஆன்மீக மனிதன் எதையும் பிடிக்காமல் இருக்கக் கற்றுக்கொள்கிறார். அவர் செய்கிற ஒவ்வொரு செயலும் ஈகையின் உந்துதல் கொண்டது. ஆன்மிக வாழ்க்கையின் வழியில் ஒரு மனிதன் உலகை மாற்ற விரும்புவதைவிட, தனது உள்ளத்தை மாற்ற முனைகிறான்.
ஆன்மீக வாழ்க்கை பெரும்பாலும் சவாலானதாகவே இருக்கும். அது நமக்கு கடினமான சோதனைகளை, சண்டைகளை, உளவியல் போராட்டங்களை, ஈகைகளை, எளிமையையும் கடவுளின் மீது முழுமையான நம்பிக்கையையும் தேவைப்படுத்தும். ஆனால் அதுவே நம்மை சுத்தப்படுத்தும், நம் அக ஆழத்திலுள்ள அன்பைப் பெருக்கி, நம்மை உண்மையான பரிசுத்தமான மனிதனாக மாற்றும்.
ஒரு ஆன்மீக பயணி வாழ்க்கையை வெளியிலிருந்து வெல்லவில்லை, ஆனால் உள்ளிருந்து மாற்றுகிறான். அவனது உணர்வுகள், செயல்கள், உறவுகள் அனைத்தும் ஒரு அமைதியுடனும், தெளிவுடனும் இருக்கிறது. அவனுக்கு வெற்றி-தோல்வி என்பது பொதுவாக பொருட்படாது; அவன் அவற்றை ஜென்மத்தின் தரிசனமாக பார்க்கிறான்.
ஆன்மிக வாழ்வின் பயணம் எங்கு முடிகிறது? உண்மையில், அது முடிவதில்லை. ஆனால் மனிதன் ஒரு கட்டத்தில் “நான் எல்லாவற்றிலும் இருக்கிறேன்” என்ற நிலைக்கே வந்து விடுகிறான். அது மோக்ஷம், இயற்கையை உணர்தல், பிரம்ம அறிவு, பரம உண்மை ஆகிய பெயர்களால் அழைக்கப்படும். இந்நிலையில் ஆசை, கோபம், மோகம், மாயை ஆகிய அனைத்தும் கரைந்து போய், மனிதன் கடவுளில் ஒன்றிக்கொள்கிறான்.
இந்த நிலையில் இருக்கும் மனிதனை நீங்கள் எளிதில் அடையாளம் காணலாம். அவன் அமைதியாக பேசுவான், எளிமையாக நடப்பான், யாருக்கும் தீமை செய்ய மாட்டான், வாழ்வின் எந்த சூழ்நிலையிலும் நிதானமாக இருப்பான். அவனது பரிசுத்த வாழ்வே ஆன்மிக வாழ்வின் உச்சமே.
ஆகவே, ஆன்மிக வாழ்க்கை என்பது ஒரு நாள் துவங்கி, ஒரு நாளில் முடிவடையும் பயணம் அல்ல. அது ஒரு பிணைப்பட்ட கால பிணைப்பும் அல்ல. அது ஒரு நிலைமையின் அடையாளம். அது நாம் உணர்ந்தபோது துவங்கும். நாம் மறந்து விடும் வரை நீடிக்கும். நாம் நம்மை முழுமையாக தேடி கண்டுபிடிக்கும் வரை அது தொடரும். அந்த முடிவில்தான், துவக்கத்தின் உண்மை அர்த்தம் புரியும் – நாம் நம்மையே தேடி கண்டுகொண்ட பயணம் தான் ஆன்மிக வாழ்க்கை.